نیم نگاهی به شرایط کنونی سینمای ایران: چالش‌ها و ضرورت تغییر *سیدخلیل سجادی

به گزارش ندای زاگرس، از یک‌سو، سریال‌ها و فیلم‌های تولیدشده به‌ویژه از سوی صدا و سیما، با هزینه‌های بالا و محتوای ضعیف، نتوانسته‌اند نظر مخاطبان را جلب کنند. از سوی دیگر، هنرمندان پیشکسوت و شناخته‌شده به دلایل مختلف ، ترجیح می‌دهند در خانه بمانند و از فعالیت در این عرصه دور شوند. این گزارش به بررسی این مسائل و سؤالاتی که در این زمینه مطرح می‌شود، می‌پردازد.

مشکلات موجود در سینمای ایران:

افت کیفیت تولیدات:
سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی به شدت تحت تأثیر کمبود ایده و خلاقیت قرار گرفته‌اند. بسیاری از آثار به‌جای پرداختن به موضوعات جذاب و اجتماعی، تنها برای پرکردن آنتن یا گیشه ساخته می‌شوند. این روند باعث شده تا مخاطبان جدی سینما و تلویزیون، به‌ویژه جوانان، از این فضا دور شوند و تمایل کمتری به تماشای این آثار داشته باشند.

تولید برنامه‌های بی‌رمق و کمدی سطحی:
تولید بی‌رویه برنامه‌های کمدی و مسابقه‌ای که بیشتر به دنبال جلب نظر مخاطب به‌صورت سطحی هستند، نه تنها به کیفیت هنر لطمه می‌زند بلکه باعث ایجاد نارضایتی در بین هنرمندان و مخاطبان می‌شود. این برنامه‌ها غالباً فاقد عمق محتوایی و پیام‌های اجتماعی مثبت هستند و در نتیجه نمی‌توانند به شادی و نشاط واقعی جامعه کمک کنند.

خانه‌نشینی هنرمندان پیشکسوت:
چهره‌های هنری شناخته‌شده که می‌توانستند با حضور خود فضای هنری را شاداب‌تر کنند، به دلایل مختلف از جمله محدودیت‌های تولید، عدم حمایت مالی و ….، خانه‌نشین شده‌اند. این وضعیت نه تنها بر کیفیت آثار تأثیر منفی گذاشته بلکه باعث کاهش تنوع در تولیدات نیز شده است.

عدم رعایت ضوابط اخلاقی و اجتماعی:
بسیاری از آثار تولیدشده نه تنها به لحاظ محتوایی ضعیف هستند بلکه در رعایت ضوابط اخلاقی و اجتماعی نیز دچار ضعف‌هایی هستند که باعث حاشیه‌سازی و نارضایتی عمومی می‌شود. استفاده‌ از الفاظ رکیک و نامربوط وجملات سخیف و بدور از حجب وحیا، نگرانی های گسترده‌ای در انحراف اخلاقی نسل جوان و نوجوانی که نظاره گر اینگونه فیلم ها و سریال‌ها هستند را در پی دارد، ترویج خشونت قصاوت قلب هم درجای خود بحث دارد،لذا وجود این موضوعات بیانگر بازنگری جدی در سیاست‌های تولید و نظارت بر محتواست.

▪️سؤالات کلیدی:

چرا جامعه ایرانی با وجود بهترین هنرمندان از نعمت شادی و نشاط هنری محروم است؟

این سؤال نشان‌دهنده ناکارآمدی سیستم‌های مدیریتی و تولیدی در سینما و تلویزیون ایران است. با وجود استعدادهای فراوان، محدودیت‌های موجود مانع از بهره‌برداری صحیح از این ظرفیت‌ها شده است.

آیا ساخت سریال‌ها و فیلم‌های شاد و مفرح حق مردم نیست؟

مردم حق دارند آثار هنری باکیفیت و شاداب ببینند که بتواند لحظاتی شاد را برایشان فراهم کند. اما سیاست‌های فعلی مانع از تحقق این خواسته شده است.

آیا وقت آن نرسیده تا از محدودیت‌های مضاعف صرف‌نظر کرد؟

بله، زمان آن رسیده که مدیران با نگاهی بازتر به هنر و فرهنگ، محدودیت‌ها را کاهش دهند تا فضای خلاقانه‌ای برای تولید آثار هنری فراهم شود.

آیا ساخت فیلم‌ها و سریال‌های اخلاقی در شرایط نا مساعد جامعه ضروری نیست؟

با توجه به وضعیت اجتماعی و فرهنگی فعلی، تولید آثار اخلاقی و امیدبخش کاملاً ضروری است. این آثار می‌توانند به ترمیم روحیه جامعه کمک کنند و امید را در دل مردم زنده نگه دارند.

سینمای ایران نیازمند تغییرات اساسی در سیاست‌ها و رویکردهاست تا بتواند دوباره به عرصه‌ای شاداب و پویا تبدیل شود. برای تحقق این هدف، لازم است که مسئولان با همکاری هنرمندان، فضایی مناسب برای خلاقیت و نوآوری فراهم کنند تا سینما بتواند نقش خود را به‌عنوان یک رسانه مؤثر در ارتقاء فرهنگ و نشاط اجتماعی ایفا کند. اگرچه چالش‌ها بزرگ هستند، اما با عزم جدی می‌توان آینده‌ای روشن‌تر برای سینمای ایران رقم زد.