همتی رئیسکل بانک مرکزی میشودپزشکیان: توسعه عدالت آموزشی یک مأموریت فرابخشی و ملی استترکیب منتخب هفته پانزدهم لیگبرتر فوتبال در غیاب ستارههای تراکتور و استقلالیک کارشناس اقتصادی توضیح داد: چرا لایحه بودجه ۱۴۰۵ انقباضی بسته شد؟درخواست عجیب مهاجم ازبک از پرسپولیسامام جمعه ایلام: اقتدار ایران محاسبات غرب را برهم زدمنطقه آزاد مهران آماده ورود به مرحله توسعهبازگشت همتی به بانک مرکزی؛ تأیید استعفای فرزین و تغییرات جدید در دولتندای زاگرس – قطاری بودم کاش، با ریلهایی که به سمت مشهدت کشیده میشد.
هر ایستگاه، لبریز اشکهای مادری بود که در سکوت، نامت را زمزمه میکرد.
قطاری با کوپههای پر از دعا، پر از بوی چای تازه دم و هر پنجره، دریچهای به آسمان هشتم.
قطاری که همچنان در مسیر عاشقی سوت بکشد و مادران، با دلهای گرم برایش دست تکان بدهند.
مادرانی که انتظار را در حرم مهربانی ات خلاصه کنند و با پرواز کبوتران سپیدت به آرامش برسند.
قطار مادرانه؛ قطاری از عشق، دعا و اشک، که مقصدش همیشه صحن و سرای تو باشد.
کاش همیشه قطاری بودم با کوپه های بسیار تا تنها از مادرانی پذیرایی کنم که به عشق زیارتت، در گوشه ی تنهایی شان دست به دعا دارند.
کوپه هایی با بوی عطر مادرانه.
چقدر در خود امروز، نه قرار دارم، نه قطار. کاش می شد قطاری باشم برای قرار؛ درست سر قرار.
دیدگاهتان را بنویسید