حرف‌های صد من یک غاز … *محمود کرمشاهی

در تحلیل حرم قدرت و هندسی مسئولیت، موضوع و مسئله اندیشمندان علمی و اجتماعی که وضع موجود را رصد می‌نمایند، تناقض مستمری است که همواره در شرایط زمانی و میدانی بین منتخبین (قبل از انتخابات) و مسئولین (بعد از احراز قدرت) در گفتار و فعل آنان می‌باشد.

شاهد مثال این نظر، در بیانات و تحلیل‌های رسمی متولیان امر است. بطور نمونه، واکنش معاون اول رئیس جمهور در خصوص واژگونی اتوبوس در محدوده نطنز  است، بعنوان نمونه‌ ای از تفکر قابل نقد هست. ایشان برای توجیه وضعیت تصادفات جاده‌ای فرمودند «تا کی باید شاهد چنین حوادثی باشیم». انگار  ایشان در مقام معاون اول رئیس جمهور چنین حوادثی را ناشی از بلایای آسمانی و شاید آنرا امری مردمی دانسته اند، در صورتیکه اینگونه ابراز نظر ناشی از مسئولیت گریزی و فقدان مدیریت علمی و فنی در کسوت کلان اجرایی در مرگ سالانه  بیش از ۲۰ هزار نفر  از جمعیت فعال کشور  است.

در موارد دیگر رئیس جمهور منتخب، عامل گرانی و تورم را سیاست‌های اقتصادی دولت و مجلس می‌داند. چگونه است متولیان امر، نتایج پژوهش بعمل آمده از جمله آثار و پیامدهای ناشی از تورم در اخلاق و رفتار افراد و آسیب‌های اجتماعی تورمی بر جامعه و خاصتر خانواده را مطالعه و بررسی نمی‌نمایند و اینگونه فرار به جلو و اعتراف به نقش دولت و مجلس در سیاست های تورمی را اعلام می فرمایند. بطور مثال بر اساس یک مطالعه اعلام شده، رابطه بین رشد تورم و سرقت بین سال‌های (۱۴۰۰-۱۳۹۰) رشد تورمی (۲۱ درصدی) در سال ۱۳۹۰ به تورم (۴۶ درصدی) در سال ۱۴۰۰ نشان می‌دهد، میزان سرقت از (۵۴۵ مورد) به (۹۰۳ مورد) رسیده است. یعنی اینکه میزان سرقت (دانه درشت) کشور در حدود ۵۰درصد افزایش پیدا کرده است. ناگفته با این دست فرمان، تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل ….!

حاصل اینگونه عملکرد و شیوه حکمرانی در میدان اقتصادی و سیاست‌های اعلامی و اجرایی کشور منجر به بحران‌هایی مانند دکل‌های نفتی، چای دبش، شرکت فولاد، بانک آینده..! و غیر مستقیم موجب ضربه به مشروعیت دینی و سیاسی کشور گردیده است. از نمونه‌های سخنان نسنجیده،پیشنهاد فرزند آوری از طرف وزیر کار می‌باشد. ایشان فرمودند برای سال آینده (۱۴۰۵) برای هر فرزند آوری خانواده، ماهیانه ۲میلیون به هر خانواده داده می‌شود.

آقای وزیر، نمی‌دانند که فرزند آوری امری تحکمی و دستوری (صدقه ای) نیست، بلکه امری اجتماعی، انگیزشی و ناشی از تفکر منطقی (آینده نگری) خانواده ها می‌باشد. متولدین پیشین از آمدن چه خیری دیده‌اند تا والدین مستعد، گرفتار شده در پیچ زندگی امروز، ترغیب به آوردن فرزندی با هزینه‌های تورمی روزمره پیشرو (زایمان، پوشاک، شیر خشک…) مولود خود باشند. در ادامه نقد این موضوع، مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام نموده است که میزان فقر مطلق در کشور ۲۶ میلیون و فقر شدید در حدود ۴ میلیون نفر ذکر نموده است. یعنی جمعاً یعنی بیش از ۳۰درصد جامعه درمشکلات فقر زندگی روزمره غوطه ورند. این امر نشان می‌دهد که خیلی از خانواده‌ها، توان تامین زندگی خود را نداشته و ندارند. در مورد دیگر، کارشناس صدا و سیما در رسانه ملی در توجیه فقدان برنج به عنوان قوت لایموت مردم توصیه به مصرف جو بجای برنج می‌نماید.

حال لازم بود، کارشناس محترم طرز مصرف و تجربه خود را نیز برای مردم ابراز نمایند تا از مدل مصرفی ایشان، مردم نیز استفاده نمایند..! واقعاً باید گفت با این حرف های نپخته مسولین، هر دم از این باغ  بری می رسد ….!؟ کارشناس مزبور اگر  اینچنین حرف نزند کسی نمی گوید لالیِ …! مردم در حیرتند این چه راه حل و روشی  برای حل معیشت مردم است!؟ چرا کارشناسان این چنین قیاس مع الفارق می‌نماید؟ نتیجه چنین گفتار و حاصل چنین عملکردهای در سیاست‌های اعلامی و اقدامی مسئولان اجرایی  کشور مسلماً موجب بحران‌ هایی در ابعاد اقتصادی (کسری بودجه، تورم، بیکاری، کمبود مسکن، ناترازی انرژی…) و سیاسی (خاص‌گرایی، روابط بجای ضوابط در توزیع مسئولیت، فقدان شایسته سالاری …) فرهنگی (ابتذال اخلاقی، رفتاری، گفتاری….) و اجتماعی (بی‌ثباتی زناشویی، طلاق، قتل‌های خانوادگی، دزدی،خودکشی،حوادث جاده ای …) می‌گردد.

بهر حال آیا  وقت آن نرسیده است قوای سه گانه کشور بویژه قوه اجرایی و مقننه  کشور در شیوه حکمرانی و اصلاح مسیرهای تصمیم گیری و تصمیم سازی اصلاحاتی  اساسی به نفع قاعده اجتماعی جامعه عمل نمایند. به جرات می توان گفت این مردم  از بهترین‌های تاریخ کشور و قانع‌ ترین‌های روزگار این سرزمینند و لایق هر گونه خدمت (عملی) بدور از شعار وگفتار درمانی هستند..!

*دکترای جامعه شناسی (گرایش بررسی مسائل اجتماعی ایران)