مهران، دروازه عشق و دلدادگی در آرزوی مکانی برای پذیرایی

به گزارش ندای زاگرس، با فروپاشی رژیم بعث عراق، موجی از دلدادگی و اشتیاق به زیارت عتبات عالیات، مهران را به نقطه اتصال قلب‌های عاشق با تربت حسینی تبدیل کرد.
میلیون‌ها زائر از سراسر ایران و جهان، مسیرهای کوهستانی استان ایلام را در می‌نوردند تا از مرز مهران، به سوی حرم یار رهسپار شوند.
این شهر که دیروز میدان رزم بود، امروز جولانگاه دل‌هایی است که با سختی راه، به آرامش معنوی می‌رسند.

در ایام محرم، شور عاشورا در مهران به اوج می‌رسد. جاده‌ها مملو از جمعیتی‌اند که ظرفیت‌ها را در هم می‌شکنند. گرمای تابستان، در برابر سیل زائران رنگ می‌بازد و خورشید نیز گویی از تابیدن بر این دشت پرشور، بازمی‌ماند. اما در پس این شکوه معنوی، کمبودهایی نهفته است که نیازمند توجه جدی‌اند.

زائران در نبود مکان‌های مناسب برای پذیرایی و استراحت، به خانه‌های مردم پناه می‌برند؛ راه‌حلی که هرچند به اقتصاد محلی کمک می‌کند، اما پایدار و مطلوب نیست.
تنها سالن ورزشی موجود، فاقد امکانات رفاهی کافی است. خیابان‌های فرعی با درختان فرسوده، عبور اتوبوس‌ها را دشوار کرده و جلوه‌ای نازیبا به شهر بخشیده‌اند.

در حالی‌که شهرهای کوچک عراق مانند بدره و زرباطیه، با سیمایی پاکیزه‌تر و امکاناتی بهتر از مهران ظاهر شده‌اند، مهران با وجود درآمد حاصل از تردد میلیونی زائران، هنوز از طراوت و زیبایی محروم است.
استان ایلام، که سال‌ها بار محرومیت را به دوش کشیده، اکنون در نگاه ملت‌های مسلمان منطقه جلوه‌گر شده و شایسته است که این فرصت تاریخی را برای توسعه پایدار از دست ندهد.

در جهت ارتقای زیرساخت‌های مهران راهکارهایی همچون ایجاد مجتمع‌های پذیرایی و استراحتگاه‌های دائمی، ساخت مراکز رفاهی مجهز در حاشیه شهر با مشارکت دولت، بخش خصوصی و نهادهای مذهبی، نوسازی فضای سبز و اصلاح مسیرهای عبور اتوبوس‌ها، حذف درختان فرسوده‌، طراحی مسیرهای مناسب برای وسایل نقلیه و زیباسازی بصری خیابان‌ها، توسعه مشارکت مردمی در قالب تعاونی‌های خدماتی، ساماندهی خانه‌های مردمی برای پذیرایی از زائران با استانداردهای بهداشتی و رفاهی، افزایش ظرفیت سالن‌های ورزشی و تبدیل آن‌ها به مراکز چندمنظوره، تجهیز سالن‌ها با امکانات خواب، تهویه، بهداشت و تغذیه برای استفاده در ایام پیک زیارتی‌و تخصیص بودجه ویژه از سوی دولت و نهادهای مذهبی برای توسعه پایانه مرزی، حمل‌ونقل عمومی، و خدمات شهری در مهران و مسیرهای منتهی به آن می تواند راهگشا باشد.

مهران، دروازه عشق و دلدادگی، سزاوار آغوشی مهربان‌تر و عاشقانه تر از سوی مسئولان و مردم است.
این شهر می‌تواند نه‌تنها گذرگاه زائران، بلکه نماد توسعه متوازن، زیبایی و کرامت در مرزهای غربی ایران باشد.