اربعین محل قرار دلدادگان و کربلا جاذبه زائران است *زهرا قاسمیان

شهادتی که از دید یزیدیان قرار بود در همان لحظه ی تاریخ به فراموشی سپرده شود، اما تاریخ با همه ی افشاگری ها، ساکت ننشست و چنان مزدوران زمان را رسوا کرد که هنوز هم با گذشت این زمان طولانی، فریاد لعن و نفرین شان توسط آزادگان جهان، به گوش می رسد.

در مورد قیام و شهادت امام حسین(ع) تاریخ همه چیز را بازگو کرده و گوشه به گوشه ی این واقعه را از چشمان تیزبین خود پنهان ندیده و برملا کرده است.

انسان های آزادیخواه از همان هنگام تا کنون به پاسداشت نام امام حسین(ع) و عظمت قیام و پیام شان، سوگواری می کنند و همچنان در حفظ میراث ایشان به صورت خودجوش فعال هستند.

در این سال ها دیگر حسرت به دل زیارت حرم امام حسین(ع) نیستیم. دیگر درها گشوده شده و راه ها هموار و زمان محیاست. کسی مانند گذشته در حسرت حرم امام حسین و بین الحرمین نیست و همه این برکات به لطف مجاهدات و جان فشانیهای مبارزین راستین انقلاب اسلامی همچون سردار شهیدمان حاج قاسم سلیمانی  و تمام شهیدان اسلام است.

حال مرزهای کشور به سمت کربلا باز شده و مسیر حرکت برای عاشقان آماده است.

یکی از مرزهای پرتردد برای زوار امام، مرز مهران است.

 جایی که حوادثی چون جنگ و اشغال گری را از سر گذرانده و رزمندگان اسلام در آن جانفشانی کرده اند و در گرمای سوزان آن، شربت شیرین شهادت نوشیده اند.

اکنون این شهر سر تا پا عطش، میعادگاه زوار امام حسین(ع)است، جایی که هنگام محرم و با نزدیک شدن به ایام اربعین، نام ش بر زبان ها و مسیرش، محل پیاده روی رهروان حسینی ست.

در این روزها، مهران را گرم تر از هر زمان دیگری می بینی، چنان داغ و پرحرارت که حتی ساکنان بومی آن، روزها بیرون نمی آیند تا آفتاب سوزان بلای جانشان نشود، اما با وجود این گرما، هنگام اربعین حال و هوای این شهر جور دیگری ست.

 گویا گرما فراموش شده. کسی به آن توجه ندارد. انبوه جمعیت برای رسیدن به این نقطه شتاب دارند تا هر چه سریع تر خود را به یار برسانند.

گویی مهران عطش دیدن زوار را دارد و حرارت هوای آن با وجود زائران بیشتر می شود. چنان حرارتی که گویا این شهر پر  خروش،  آغوشش را باز کرده و جمع عشاق را چنان محکم در بغل گرفته که از گرمای این آغوش، همانند نقطه ای سرخ بر روی این کره ی آبی و سبز، خودنمایی می کند.

رهروان راه امام، چنان برای رفتن به سمت ایشان شتاب دارند که همگی در حال عجله و شتاب هستند. گویی نیرویی بسیار قوی تر از جاذبه، در آن سوی مرز، دل هایشان را به سمت خود می کشد.

قدرتی که این جاذبه بر روی آنها دارد، وصف شدنی نیست. انگار دست خودشان نیست. در گرمای سوزان و با شتاب، کدام عاشق است که این چنین روی معشوق اثر دارد!؟ فقط جاذبه اباعبدالله اینگونه می تواند دلدادگانش را در یکجا جمع کند.